S7-200 نیز همانند سایر کنترل کننده های منطقی از چندین قسمت اصلی تشکیل شده است:
1-CPU یا واحد پردازنده مرکزی
2- واحدهای حافظه
3- واحد های ورودی و خروجی
4- منبع تغذیه
واحد پردازنده مرکزیCPU:
CPU یکی از مهم ترین اجزای PLC است زیرا مرکز محاسبات و کنترل PLC بوده و دستورالعمل ها بوسیله این واحد پردازش و اجرا می شود. این واحد را می توان مغز PLC دانست قدرت و سرعت پردازش در یک کنترلر بستگی به سرعت پردازش CPU دارد.برای استفاده از CPU باید دستورالعمل های مناسبی به آن داده شود که این کار نیز با توجه به ساختار ماشین و پروسه کنترلی توسط کاربر وارد می شود.  باید این نکته را نیز یاد اور شد که CPU هوشمند نیست و خودش تصمیم نمی گیرد و فقط از مجموعه دستورالعمل هایی که توسط کاربر نوشته و در حافظه قرار می گیرد پیروی می کند.
تاکنون ده مدل PLC S7-200 به بازار عرضه شده است که شامل سری های 21x و 22x می باشند که امروزه استفاده از CPU های سری 21x تقریبا منسوخ شده است. در سری 22x، ابعاد کمتر و سرعت پردازش ان بیشتر از 21x است.
واحد CPU در S7-200، دارای کلیدهایی با عناوین RUN/STOP/TERM می باشد. علاوه بر این کلیدها، تعدادی LED نیز در قسمت جلوی کارت CPU وجود دارد که به LED های وضعیت معروف می باشند.کار این LED ها،نمایش حالت  و وضعیت CPU است. معمولا RUN با رنگ سبز، STOP با رنگ نارنجی و sf (خطاهای سیستمی) با رنگ قرمز نشان داده می شود.
مدهای کاری cpu:
حالت RUN:در این حالت برنامه کاربر،اجرا شده و CPU به ورودی و خروجی ها دسترسی دارد. در این وضعیت برنامه کاربر حالت READONLY دارد،یعنی نمی توان برنامه جدیدی روی CPU ارسال نمود.برای امنیت و چنانچه خطایی در برنامه یا سخت افزار وجود داشته باشد،CPU بصورت خودکار به حالت STOP می رود.
حالتSTOP: در این حالت برنامه کاربر اجرا نمی شود و CPU در حالت توقف بوده و دسترسی به ورودی و خروجی ها وجود ندارد.در این وضعیت می توان برنامه را به PLC ارسال نمود یا از PLC برنامه آن را خواند.
حالت TERM: در این حالت هنگامی که کامپیوتر به PLC متصل است،استفاده می شود. در این وضعیت امکان تغییر دادن مدهای کاری CPU توسط نرم افزار وجود دارد.